Strona wykorzystuje pliki cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Prywatności.

Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.

Zamknij
Polish (Poland)Deutsch (DE-CH-AT)English (United Kingdom)

WBZ

Archiwum
Agnieszka Kapuściarek

Agnieszka Kapuściarek

Friday, 09 October 2009 06:12

Wykłady

Wykłady

 

W środę 28 października 2009 germanista wrocławski Wojciech Kunicki z Geraldem Diesenerem, kierownikiem wydawnictwa Leipziger Universitätsverlag,  zaprezentował w Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. W. Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego tom zbiorowy: „a lęk mój w gniew się potęguje”..

Studia o życiu i twórczości Hermanna Stehra (1864-1940). Książka jest 2-gim tomem większego projektu pt. „Schlesische Grenzgänger” w którym opisywane są portrety ważnychpisarzy niemieckich pochodzących z Dolnego Śląska. 1. tom tej serii był poświęcony życiu Josepha von Eichendorffa, znanym poetą niemieckim epoki romantyzmu. 

 

Hermann Stehr, niemiecki prozaik, poeta i eseista urodził się 16. 2. 1964 w Bystrzycy Kłodzkiej (Habelschwerdt). Syn rymarza, młodość spędził w biedzie. Uczęszczał do seminariów nauczycielskich w Lądku i Bystrzycy. Jako nauczyciel był często karnie przenoszony do licznych miejscowości w dawnym Hrabstwie Kłodzkim za nieortodoksyjne publikacje o treści religijnej. Od 1915 roku tworzył w Cieplicach, od 1926 w Szklarskiej Porębie. W III Rzeszy był fetowany jako „piewca duszy niemieckiej”. Był przyjacielem Gerharta Hauptmanna i Walthera Rathenaura, miał entuzjastycznych wielbicieli w osobach tak znanych pisarzy jak Arnol Zweig, Leopold Ziegler, Hugo von Hofmannsthal, Martin Buber i noblista Knut Hamsun. Początki twórczości Stehra związane są z naturalizmem. Debiutuje w znanym niemieckim wydawnictwie S. Fischera, wydając dwa opowiadania Der Graveur i Meike der Teufel. Już w tychopowiadaniach dał się poznać jako znakomity obserwator rzeczywistości, zwłaszcza biednych ludzi. Najbardziej znaczące dzieła pochodzą z wczesnego okresu jego twórczości.

Będąc nauczycielem w Paszkowie (Pohldorf) miał napisać w ciągu jednego roku 1898 trzy powieści, które ukazywały się w następnych latach: Leonore Griebel (1900), Der begrabene Gott (1905), oraz Drei Naechte (1909).W 1915 kupił dom w Cieplicach Śląskich (Mandelhaus). W latach 1911-18 powstało najbardziej znane ówcześnie dzieło Stehra, powieść Der Heiligenhof (1918). Pisarz był bardzo skłócony ze Sląskiem, a zwłaszcza z rodzinnym miastem. Dopiero w 1924 udało się Ance Wittig (żonie pisarza Josefa Wittiga i córce burmistrza Bystrzycy Kłodzkiej) pogodzić Stehra z Bystrzycą. W 1924, z okazji 60 rocznicy urodzin, przyjmuje honorowe obywatelstwo miasta. Dalsza twórczość Stehra jest raczej oznaką zaniku potężnego pierwotnie talentu. Niespodziewanie dla swoich przyjaciół Stehr odchodzi w dniu 11. września 1940 roku. Zwłoki jego, poświęcone najpierw przez katolickiego księdza na cmentarzu w Szklarskiej Porębie, zostały przewiezione do Bystrzycy i złożone w specjalnie przygotowanym grobie na Górze Parkowej (Floriansberg).

Prezentacja książki Prof. Kunickiego cieszyła się dużym zainteresowaniem. 29.10.2009 r. Prof. Kunicki zaprezentował tom w Bibliotece Publicznej w Bystrzycy Kłodzkiej.Planowane jest także wydanie broszury informacyjnej ( 100 str.) o Stehrze dla miasta Bystrzycy. 

Informacje o książce na stronie.

 

Dnia 28 września CSNE wraz z Fundacja Konrada Adenauera zorganizowało dyskusję panelową w Warszawie na temat „Niemcu wybrali! Analiza wyborów do Bundestagu”.

Uczestnikami panelu byli dr Gerhard Gnauck, korespondent dziennika „Die Welt“, prof. Ireneusz Karolewski, kierownik Katedry Nauk Społecznych CSNE, prof. Werner Patzelt, dyrektor Instytutu Nauk Politycznych, Uniwersytet Techniczny w Dreźnie, Stephan Raabe, dyrektor Fundacji Konrada Adenauera w Polsce oraz Piotr Semka, publicysta „Rzeczpospolitej”. Dyskusję moderował Andrzej Godlewski, kierownik Działu Kraj i Opinie dziennika "Polska. The Times”.

 

Kadr

Dnia 23 lutego, wyjątkowo we wtorek, odbył się kolejny wykład z cyklu spotkań poświęconych historii kina niemieckiego, prowadzonych przez prof. Andrzeja Gwoździa. Omówione zostały dokonania kinematografii zachodnioniemieckiej po Manifeście z Oberhausen (1962), który był tematem poprzedniego wykładu. Przedmiot dyskusji stanowiły głównie filmy Rainera Wernera Fassbindera, Wima Wendersa i Wernera Herzoga. Andrzej Gwóźdź przedstawił charakterystyczne dla każdego z osobna twórcy sposoby, w jaki tzw. nowe kino niemieckie łamało przyjęte w sztuce kinematografii konwencje. W trakcie wykładu posługiwał się fragmentami filmów, które zaprezentował publiczności: „Pożegnanie z dniem wczorajszym” Alexandra Klugego (1968), „Dzieciorób” Fassbindera (1969), „Dziki jeździec Sp. z. o. o.” Franza-Josefa Spiekera (1967) oraz „Nawet karły były kiedyś małe” Herzoga (1970). 

 

25 stycznia w CSN odbył się kolejny wykład prof. Andrzeja Gwoździa poświęcony historii kina niemieckiego. Tematem spotkania był tzw. „Manifest z Oberhausen” podpisany w 1962 roku przez dwudziestu sześciu młodych filmowców. Domagali się oni porzucenia dotychczasowej estetyki oraz podjęcia nowych tematów (tzw. kino antyheimatowe), pragnęli uniezależnić przemysł filmowy od mechanizmów rynkowych.Sygnatariusze manifestu nie uczynili zadość jego postulatom, dopiero kino lat siedemdziesiątych podjęło trud ich realizacji. Pierwszym filmem w pełni wpisującym się w manifest były Niepokoje wychowanka Törlessa (1966) Volkera Schlöndorffa, które dały początek nowemu kinu niemieckiemu. Niemiecka kinematografia wpisała się w ogólnoeuropejskie ruchy nowofalowe dzięki takim twórcom jak Fassbinder, Herzog, Wenders czy  Schlöndorff właśnie. Jednocześnie kino RFN ostatecznie zerwało związki łączące je ze wschodnim sąsiadem – NRD. W trakcie wykładu zaprezentowano fragmenty dwóch filmów: Chleba lat najwcześniejszych (1962) Herberta Vesely i Scen myśliwskich z Dolnej Bawarii (1969) Petera Fleischmanna, będących zapowiedzią nadciągających zmian. Słuchacze mieli również niepowtarzalną okazję obejrzeć jedną z najwcześniejszych etiud Fassbindera pt. Mały chaos z 1967 roku, w której odnaleźć można najbardziej charakterystyczne cechy jego stylu. Największe zainteresowanie wśród publiczności wzbudził sposób w jaki filmowcy przezwyciężali tradycję tzw. Heimatfilmów oraz fakt włączenia się kina zachodnioniemieckiego w nowoczesne nurty europejskie.

 

  

Drugi wykład prof. Andrzeja Gwoździa odbył się 30 listopada 2009 r. w CSNE o godz. 16:00. Tematem wykładubyło formowanie się kina NRD i poetyki NRD-owskiego socrealizmu (filmy: "Poddany", reż. W. Staudte, 1951) na tle warunków polityczno-społecznych oraz  zachodnioniemiecki  Heimatfilm - problemy gatunku ("Schwarzwaldmaedel" ["Dziewczyna ze Szwarcwaldu"], reż. H. Deppe, 1950; "Grün ist die Heide" ["Zielone jest wrzosowisko"], reż. H. Deppe, 1951; Die Fischerin vom Bodensee", ["Rybaczka z Jeziora Bodeńskiego"] reż. H. Reinl,1956);  

 

 

 

plakat filmuDnia 26 października 2009 r. o godz 16:00 w Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich odbył się pierwszy wykład prof. Andrzeja Gwoździa nt. Historii kina niemieckiego. Prof. Andrzej Gwóźdź, kierownik Zakładu Filmoznawstwa i Wiedzy o Mediach Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, przez cały rok będzie prowadził wykłady poświęcone historii kina niemieckiego w ostatnie poniedziałki miesiąca. Pierwsze zajęcia z prof. Gwoździem dotyczyły lat 40-tych w kinie niemieckim, na styku wojny i pokoju. Lata 40-ste to dekada łącząca faszystowskie Niemcy i Niemcy w powojennych strefach okupacyjnych. Przedstawione zostały fragmenty kronik filmowych oraz propagandowych filmów dokumentalnych.
Pozostałe filmy poddane analizie to "Tiefland" (Niziny) Leni Riefenstahl (1940-1944), "Die Mörder sind unter uns" (Mordercy są wśród nas) Wolfganga Staudtego (1946) oraz "In jenen Tagen" (W owych dniach) Helmuta Kaeutnera (1946/47).  Całość wykładu zakończyło omówienie filmu wyprodukowanego już w NRD - "Der Untertan" (Poddany) Wolfganga Staudtego (1951). 

 

 

okładka książkiPo pierwszym wykładzie, o godz. 18:00 nastąpiła prezentacja książki dr Andrzej Dębskiego "Historia kina we Wrocławiu w latach 1896-1918" Jest to to monografia kinowej metropolii w czasach, kiedy film i kino dopiero kształtowały swoje oblicze. Pod względem świadomości metodologicznej wspiera się na najnowszych ustaleniach tzw. New Film History, a to oznacza, że w maksymalnym stopniu syci się wiedzą na temat wszelakich kontekstów okalających ścisłe życie filmowe. Analizy autora uwzględniają rozwój architektury budynków kinowych, przejście od programów opartych na filmach krótkometrażowych do projekcji długometrażowych, rodzący się fenomen gwiazd filmowych, odbiór społeczny kina, prowadzoną względem niego politykę władz miejskich, napięcia między kinem a teatrem, rolę kina w procesie emancypacji kobiet, jego funkcję w okresie wojny, znaczenie filmów lokalnych w życiu miejskiej społeczności. Kino jest ukazane jako nowa forma rozrywki popularnej wśród wrocławian i zarazem wyznacznik rodzącej się kultury masowej. Wrocław jest przy tym soczewką, poprzez którą ukazane jest rosnące znaczenie kina w życiu kulturalnym metropolii środkowo-europejskiej u progu XX wieku. 

 

Tuesday, 29 September 2009 11:35

Wykład prof. J.Kocki

 

Dnia 5 października 2009 r. o godz. 18:00 w Oratorium Marianum Uniwersytetu Wrocławskiego odbył się wykład prof. Jürgena Kocki pt. „Rok 1989 – transnarodowa rewolucja i jej następstwa”.Wykład jest częścią cyklu Willy Brandt Lecture, dorocznych wykładów upamiętniających rocznicę śmierci Willy'ego Brandta. Organizatorami wykładu było Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. W. Brandta oraz Fundacja Friedricha Eberta Oddział w Warszawie

.  

 

Prof. J. Kocka jest znanym historykiem, socjologiem, politologiem i filozofem. Jego zainteresowania

naukowe obejmują historię robotników i pracy, historię obywatelstwa europejskiego, historię

społeczną NRD oraz teoretyczne rozprawy o historii społecznej i porównawczej. Jest laureatem

nagrody Gottfrieda Wilhelma Leibniza oraz Nagrody dla Historyków miasta Bochum. Został

oznaczony Federalnym Krzyżem Zasłużonych. Otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa

uniwersytetów w Rotterdamie, Moskwie, Turynie i Uppsali. Jest członkiem Amerykańskiej 

Akademii Sztuki i Nauki. W języku polskim ukazały się jego dwie pozycje: „O historii

społecznej Niemiec” (1997) oraz „SONDERWEG. Spory o ‘niemiecką drogę odrębną’” (2008).

 

 

W wykładzie w Oratorium Marianum prof. J. Kocka przedstawił tło przełomu 1989 roku.

Poza narodowymi aspektami upadku komunizmu w poszczególnych krajach Europy

Środkowo-Wschodniej omówił wspólne podłoże zmian, powiązania pomiędzy

ruchami wolnościowymi w poszczególnych krajach i ich wzajemne oddziaływanie. Pokreślił

pokojowy charakter przemian, które miały wpływ na życie polityczne, ale także gospodarcze

Centralnej i Wschodniej Europy. Profesor Kocka zwrócił uwagę na fakt, że robotnicy, którzy

byli oddolnymi inicjatorami przemian, ponieśli największą cenę wśród wszystkich klas

społecznych. Zaprezentował też szerszą perspektywę przemian 1989 roku. Rozpad Związku

Radzieckiego zmienił równowagę w światowej polityce, przemiany ustrojowe pozwoliły na

rozszerzenie Unii Europejskiej. 

 

Po wykładzie miała miejsce ciekawa dyskusja z udziałem prelegenta oraz publiczności.

<< Start < Prev 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 Next > End >>
Page 57 of 62