W dniu 23 kwietnia 2014 r. odbyła się w Centrum im. Willy'ego Brandta UWr dyskusja pt. „PRZESZŁOŚĆ-PRZYSZŁOŚĆ. Restytucyjne doświadczenia wrocławskich instytucji kultury".
Dyskusja, zorganizowana przez dr. Łukasza Wolaka, otwarta przez Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego prof. dr hab. Marka Bojarskiego, a moderowana przez prof. Krzysztofa Ruchniewicza podzielona została na trzy części.
W części pierwszej udział wzięli dr hab. Wojciech Kowalski z MSZ, który wprowadził zebranych gości w zagadnienia prawne restytucji, sięgając aż do 1815 roku; dr Monika Kuhnke, która opowiedziała o działaniach MSZ dotyczących restytucji polskich dzieł sztuki oraz Elżbieta Rogowska, Naczelnik Wydziału ds. Strat Wojennych MKiDN, uzupełniając wcześniejsze referaty o doświadczenie restytucyjne Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
W tej części dyskusji liczni uczestnicy spotkania mogli dowiedzieć się przede wszystkim o skomplikowanych procedurach związanych z odzyskiwaniem dzieł sztuki zgrabionych w czasie II wojny światowej, ale także o sukcesach obu ministerstw – m.in. poznać losy odzyskanych obrazów Fałata, słynnej „Żydówki z pomarańczami” oraz obrazu Francesco Guardiego „Schody pałacowe”.
Druga część dyskusji traktowała o sprawach bardziej lokalnych, związanych bezpośrednio z Wrocławiem i Dolnym Śląskiem. Rozpoczął ją dr hab. Piotr Oszczanowski pytaniem „Jeżeli jest tak wspaniale, to dlaczego jest tak źle?”, przedstawiając ogromne straty, jakich doświadczył Dolny Śląsk w trakcie i po wojnie, a także działania Muzeum Narodowego we Wrocławiu, któremu w ciągu ostatnich dwudziestu lat udało się odzyskać jedynie dwa obiekty.
Jako drugi zabrał głos dr Janusz Gołaszewski, Dyrektor Archiwum Państwowego we Wrocławiu, przedstawiając zupełnie inną skalę problemu restytucji materiałów archiwalnych, liczonych w dziesiątkach, a nawet setkach tysięcy ukradzionych i odzyskanych dokumentów. Ostatni głos w tej części należał do dyrektor Biblioteki Uniwersytetu Wrocławskiego, Grażyny Piotrowicz, która obok działań dotyczących odzyskiwania dolnośląskich księgozbiorów, przedstawiła ogromne straty wojenne wrocławskich bibliotek, poniesione niemalże w przededniu zakończenia wojny, gdyż od marca do maja 1945 roku.
Jednak, jak można się było domyślać, najbardziej burzliwa okazała się część trzecia, poświęcona wspólnej dyskusji nad poruszanymi wcześniej problemami, a także nowemu zagadnieniu, które wprowadził do debaty prof. Krzysztof Ruchniewicz – problematycznego dziedzictwa Dolnego Śląska. Dyskusja, zahaczając o definicję dziedzictwa narodowego, które w wyniku powojennych zmian granic należy definiować nie jako „polskie dziedzictwo”, ale „dziedzictwo Polski”, zakończyła się wspólnym stwierdzeniem, że oswojenie dolnośląskiego materialnego dziedzictwa kulturowego wymaga zmiany nie tylko politycznej, ale i mentalnej. Ta zaś potrzebuje czasu wielu pokoleń oraz wielu starań, także na polu edukacji szkolnej.